rok 2019

Tegoroczne Boże Ciało odbywało się przy pięknej słonecznej pogodzie.Uroczystość ta kieruje nasze myśli do tajemnicy Wielkiego Czwartku – tajemnicy, ustanowienia Eucharystii, która w naszej wierze jest autentycznym dowodem na obecność żywego Boga.

Uroczystość ta rozpoczęła się sprawowaną Eucharystią w naszej parafialnej świątyni.

Łacińska nazwa Bożego Ciała - Corpus Christi - uwydatnia mocniej niż polski jej odpowiednik - istotny aspekt tej uroczystości. Obchodzimy bowiem nie tylko uroczystość „Bożego” Ciała, ale też Ciała ludzkiego – zmartwychwstałego i uwielbionego Ciała Chrystusa, w całości obecnego w Najświętszym Sakramencie. Dzisiejsza uroczystość jest zatem także świętem autentycznego człowieczeństwa, którym sam Bóg nie pogardził, przyjmując ludzkie ciało. Dzisiaj Jezus, rozumiejący człowieka przychodzi do nas, by nas prowadzić przez życie. Wychodzi z kościołów, aby być bliżej naszego życia, przepełnionego trudem, codziennym wysiłkiem. Wchodzi w nie, aby nadać mu właściwy sens, wartość, właściwy kierunek – bo On sam jest drogą.

Święto Bożego Ciała ma nam właśnie pokazać, jak Pan kołacze pomimo naszej wewnętrznej głuchoty. Puka On do drzwi naszego powszedniego życia i mówi: „Otwórz mi, wpuść mnie do środka! Zacznij ze mną żyć”. Nie może być tak, że to dzieje się jedynie przez chwilę, przelotnie, w trakcie Mszy, a potem znów jest jak dawniej. To doświadczenie obejmuje wszystkie czasy i miejsca. „Otwórz mi! – wola Pan – jak ja otworzyłem się dla ciebie. Otwórz mi świat, abym mógł wejść i rozjaśnić wasze zaćmione umysły, przezwyciężyć zatwardziałość waszych serc. Wpuść mnie do środka! Ze względu na ciebie pozwoliłem, żeby przebito mi serce”. (Cyt. za: „Miłości można się nauczyć”, IW PAX, Warszawa 2013)

Po Komunii Świętej i wystawieniu Najświętszego Sakramentu rozpoczęła się adoracja, a następnie wyruszyła procesja do czterech ołtarzy. W tym roku przygotowali je mieszkańcy: Żukowa i Słomina; Nacpolska, Sobanice Starych i Nowych oraz Srebrnej. Uczestnicząc w niej pragneliśmy publicznie oddać cześć Chrystusowi w Najświętszym Sakramencie. Ale przede wszystkim okazać Mu naszą pełną miłości więź – przyznać się do Niego oraz uczynić Go swoim przewodnikiem, jedynym Panem serca, chlebem swej duszy.

Wyrażam wdzięczność wszystkim przygotowującym ołtarze, zaangażowanym w liturgię lektorom i ministrantom, asyście procesyjnej, zwłaszcza dzieczynkom sypiącym kwiatkami oraz druchom strażakom z OSP Żukowa i Słomina.

Niech eucharystyczna obecność Chrystusa dotknie serca z każdego z nas. Niech je otworzy i napełni swoją słodyczą i miłością!