„Sądzę, że po liturgicznej modlitwie ofiary mszy świętej odmawianie różańca […] jest modlitwą najbardziej miłą Bogu spośród wszystkich, jakie możemy zanosić do Niego, a tym samym bardzo owocną dla naszych dusz. Gdyby tak nie było, Nasza Pani nie zalecałaby go tak mocno” – podkreśla s. Łucja.
Dzisiejsze nabożeństwo różańcowe połączone zostało z ostatnią procesją fatimską. Bowiem 13 października 1917 roku w Fatimie Matka Boża po raz szósty ukazała się trojgu portugalskim pastuszkom.
Ktokolwiek bywa regularnie u krakowskich dominikanów, z pewnością zna obraz ciepło uśmiechniętej Madonny Różańcowej z głównego ołtarza kaplicy spowiedzi. Mało kto jednak wie, jak piękną i bogatą historię ma to przedstawienie.
Świat uczynił z niego niegroźnego dziwaka i marzyciela gawędzącego z ptaszkami. Tymczasem był to mistyk i stygmatyk, który powtarzał: „Pan dał mi rozpocząć życie pokuty”.
Zakończeniem pięknego i bogatego w treść czasu Misji Świętych było najpierw nabożeństwo dopołudniowe podczas, którego oddaliśmy całą wspólnotę parafialną i każdego z nas osobiście, Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
Dzisiejszy dzień Misji Świętych miał charakter Rodzinnego Święta. Podczas nabożeństw dziękowaliśmy Bogu za dar rodziny, w której przyszliśmy na świat, w której wzrastaliśmy i żyjemy obecnie.
